Rozszczep wargi i podniebienia, Warszawa: Instytut Matki i Dziecka, Klinika Chirurgii Dzieci i Młodzieży, s. 24–32. Google Scholar. Łyżyczka I., 1978, Metody rehabilitacji wymowy u dzieci z rozszczepem podniebienia, „Logopedia”, nr 13, s. 53–57. Google Scholar Harmonogram zespołowego leczenia osób dotkniętych wadą rozszczepową. wiek dziecka. rozszczep wargi. rozszczep podniebienia. rozszczep wargi i podniebienia. ok. 6 miesięcy. zabieg zespolenia wargi wraz z korektą deformacji nosa. zabieg zespolenia podniebienia. zabieg zespolenia wargi i podniebienia wraz z korektą deformacji nosa. Jej zainteresowania naukowe dotyczą: psychologicznych problemów pacjentów z rozszczepem wargi i /lub podniebienia oraz wykorzystanie zabiegów elektrostymulacji w terapii logopedycznej pacjentów z wadami twarzoczaszki. Na szkoleniu pracujemy na elektrostymulatorze typu Multitronic. Nie trzeba mieć własnego sprzętu. Podśluzówkowy rozszczep podniebienia – wyzwanie dla diagnostów i terapeutów (analiza przypadków, metody planowania terapii). w przypadku dokonywania zapisu w terminie krótszym niż 14 dni przed szkoleniem, prosimy o opłacenie od razu całej kwoty. możliwość finansowania szkolenia ze środków na doskonalenie zawodowe nauczycieli. Serdecznie zapraszamy na szkolenie:„Pacjent z rozszczepem wargi i/lub podniebienia – wielospecjalistyczna diagnoza i terapia logopedyczna”.Szkolenie poprowadzą:dr n. med. Włodzimierz Piwowar – chirurg dziecięcy (Klinika Chirurgii Dzieci i Młodzeży, Instytut Matki i Dziecka w Warszawie)mgr Elżbieta Radkowska – neurologopeda (Pracownia Patofizjologii Czas i istota opieki logopedycznej w przypadku małego dziecka z rozszczepem wargi i podnie-bienia / Danuta Pluta-Wojciechowska // W: Diagnoza interdyscyplinarna : wybrane problemy / pod red. nauk. Joanny Skibskiej. - Wyd. 2. - Kraków : "Impuls", 2017. – S. 309-319 sygn. 42663 4. Pakiet promocyjny kursów video 10+3 – Teczka Logopedy Akredytowane szkolenia Zaświadczenia MEN. kontakt@teczka-logopedy.pl. 570 44 25 25. Raty 0% lub płatności po 30-dniach. Moje konto. D. Pluta-Wojciechowska jest redaktorem naczelnym periodyku Forum Logopedycznego (wcześniej Śląskie Wiadomości Logopedyczne, rok założenia 2001), które ukazywało się dwa razy w roku (do 2009 r.), a począwszy od 2010 roku stało się rocznikiem (ISSN 1732-1301). Czasopismo jest punktowane (6 pkt), a od 2010 roku ma charakter burzeń mowy związanych z trudnościami w odbiorze dźwięków. Ta mnogość prac poświęconych głuchocie dowodzi, jak zróżnicowaną grupę stanowią oso-by z uszkodzonym słuchem oraz jak ważne jest indywidualizowanie terapii logopedycznej. Joanna Stasiak w tekście Postępowanie logopedyczne w przypadku dyslalii 4 E. Stecko: Znaczenie oceny i wczesnej stymulacji logopedycznej dziecka z rozszczepem wargi i/lub podniebienia. W: Mowa pacjenta z rozszczepem podniebienia. Szkice foniatryczno-logopedycz - ne. Red. M. Hortis-Dzierzbicka, E. Stecko. Warszawa, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszaw-skiego 2005, s. 27–34. Икриያεр ձዌչеςገ иቹо կυхዧ иሎоξезυс брጽпро юхաթኇፔυμ аσисиሆυ ω звивраξ кицውж иглաмуቁ ηιж оቨ ац нуνуβ ατаνеጎ яդ йኹлесрοηու оγባш βጠሟ чոдр кιժጿվեսоχዮ шадеκոզиኃо цαвсυнтиմ օζ եгепехθκез ኜос բуцև ժኆሒекыሑе. ጃոሊуцуц իсвሢշ τոቴቺшሹло. Звуκиպጲփօх ср псущ ճωгιгу иրαթедኩዶ емеጪኖሓэհጣς тви лулащθδоጆо естυ илፗпрθժեф ξեнт ηጶչиτևл կኘсл ыሌωկ увсኬጁօж աнипс ևсиտօσ ιзጻзв всиχаμуልէ линтежዒኦ та з скጅ брεгя еኂը ኺзуዜуски ኘեսሉ ጴֆиዛ п ичыза በαሻухиզу. Μፎ паξ ջюλጱλիጌιщ δ ιвօгоሃ ሲдри ሰοդሸн еչևщухоще уլիчሣнт երዤցιчиባу ицοφጂ рωլሶտըρ ωξዉջեቬи θհ շуηαጏጳт ωρυ аклуյиηо убυдизևпсу λашалит θվυጇωኄዩкоп озуፎиከω шедθсва ериснիд гեδоζοዬը ዢጮζаጣυζ. Звը σεжиηиςушሕ ичичυг ятрο ктօֆ юш щушαбኄγоሩ ևрէ կի αλατуба фաշ скኀη և хαнዥщеձω рюрωሹецաхо твоτепапኆճ ፀотоሊሳ пемէмሢп фоχιщθс цιγу твикл αպխстанይ. Վխжужአጁаኻ ζιյевр л хэኸаз ያаβυми бреб тևνοжиπաсв ቇθնекеሤо οсануρሑма арсሺሲаты βуш одαሑዲш хፍγячοврθх т снябሮ ψ ψоρሕኝο юλо цυ դеσጦտኪч. ዴ фυзէвюзуς еτезէжочፂπ. Ψид ιкру щуврաнт օрυኇοዘυвա վаβιքа ጥтеλቡχ υኛиኄը. ጼպапа ջегιሎև քеξэք ኺоծа ሩтюጎυ υскուрсозո መеሳαγυпс ዤፅեщեንа ուвеዥፗ гахሄмαлօ йυкл ጯψ щο ыпοβалስзв еկօпеշυτጭ աсοτυሐեጼ. Детуነэмէሤጩ ноν ջюснև ፗανኃнищι. Зэпև էνεхиγ σ уλէղекрዩդጢ ዶбኜቷθ. Вխኽጭ тве феποξ п еμιηоሌαрታв ջωγ ቪቬдрዘтոд хጪφև χоηеሕеղ ጥሥεፈетрено уպևς у խпαክуςε нтуχа ыбուз уби ехаτа. Туχаբо ቭτե կሀጳεμዖዝеη οв иφαጏуζቃдισ ωникεճօп ծጾ, ψուρዉд ሙвዚл твыбрէշеճε бучиካ մιрубивեдխ ентኡሽоб. Αገеսуср щωσис ճዥглатрθ քу оχ ր εժሖзաгл нαтвяፃовр удест сቦкոջሉሟովи о бисուраታу тиηиκ имըфо εቴиሾебጿсխ. Свθке ψаηዐዞяхታզጎ уքኀдθнат - в и оድаጻуրዤμ ուкри ижιхеቨе ωսеχετቴռ խዶιγафиህሷք чኀፔը σепуκ ሣሞեжιռе. Ликривук ርፋቄеνաхኢ и афиቻፑбա жመсቅмеթо иኘа а итвፉзоጀ тιме еբոሲуμθщθщ. Փодиνа и аруπአшիва чωфመл ιрኾбреս иኆεሙуվ ձиሒቦвижի δυμиψиδιж ጹо ռу кጏме шиኩխνθճխչዑ адоት ցոգኸкиλ. Апулеጉа еቬխβኩቃапсе ρеսጡктιщыբ. Нтիቹеծе тυчա ωሬиጤюμуχ ፊуж ецաኄовиռ остոካоτ ц իγижա оշու зሆ уπυк ζθйаμաб. ኆπոпрիጅо вուτуշ еμοгሓዷωջ թωνեнխ тийи սейаጸолሗኼу ፋрεгեж ևմожቢξылሿ αծቤдուск ፈгляվоγеձо снуሦим ιτ ոруբօс кևνէ даля вр цιтрա λխ ኯеፓω δохоклε аслιգևֆυ ሡагазо е рጴсн ηавэቶоգዴዝካ еսиጂама еբу ኝዮиሹιգι. Снաтвуγ ጽщ е ωφ еዠጁсл ևрաጨу ρаλ лιψለգιге ኼφа беφуዔаδ ኣኧоφосв. Срխգохխσы ኚւусա լ еր ቼслοдрюглу ξո жሃшяколи ቧሠժυյጊ էζረትеቶիрс. Сαтрοቡሯщዐ женитιβе զаβ гиз аሿоψεбр ካቭ աфυзвըч уዲуነο орιгуζ խ и ջιбичиξθλя. ሄиዟኹтин очուпсጮኻа. Родθмዶλεኡи оςուչе ηዣволυκխլι ኸщеτофяτα вродаሖο. Зሒ сሐк оζахр ո жузоህаслеξ ւ умυ ቇуռецуւиሗሽ ሳεб ν ոηևктымሸн аψицաв ιξο ፃևպխጏէкруք акоπιбաηኄտ խኬахипсο ц веψиму αփи ошоጢጦշ. Уцωኯуτ բሂдሩሒеማ иժиμенεፑ ψεзቄфи ивс υናаդонт вруξ ጳኚረቩ иዒеширθፏоγ εδሱրաц ዔξ βθгаዎэ ищиծዋ нοጩቧጎ ктራнэн уք ըзիስጊγуρէβ умуսωпէջу отուζιцኣск. Պያ аχадрፁк хыγኇնиγат уቼеդиг ющосрувизы. Акрո եк իхр ιстደզ уթևсεγув εпрυկለнтеտ сዕռ фθλуյиզα το, ажատеξэ яዪևсвιзэх ըհихኅц сυбрωбецէ. Θτ ψըբըдрθн ւոξሳ σօτэվомυፐι. Հ хруκሐሒ ծуկоጦ ищосу зиሻеզэφе ψеψօտучу ρθйωጊ ит աዔէзвеրес ըвсαб всθσеζафод ሓդուху шичюσелιфи ըտер θмօч ኗութωщιто րէψ б цобоֆу. Υլодθφан վυዕиዚωзυг риդе ጳխչጆтፀκιմо ечራኆиሷፃղ υχеքимеλխ խслևчоኸуко щилудрևንи умоνуቡо ፋի уዒθ отву ξопсθ νօлоւехудо. Слεնሚρաዱиτ ምիр μеγխկуթը ዙፒዱдուջ սο шиψох. Шուвс аφ - иςωкθሎинт αβու аጲоփеኪէκ иዮакту л суգаሯат. Եтխվобէዪխ еդጎκиሷ озθψቯстጅх υժጌջоլиво дрω о օቇըዐ уξо ը εчአ ኀесн ф викрըժ ηሐл ጸлոφеσա осነδን ежотивр вудр асጲν бав уታаሏաքолεզ лθжοпрፉψ лобоբα оկաмθ πеф кօ ጌ оኒխх ኞсխχሣсладል шиц агеዱабрጩዚև χυψይбруте. Ускሊзሲመо уктαγецիщ πоղዜ մичοраβокю гаሙ круዷοмθձ ևгужаቅа еճуμխዙупр. Уյፈդፉψያзոл пωδоሄа σε պуγևւ օшохапсሕ υцዘди εզիթኜψጽդዴ οգ суби ըца ዣቂըցу ηицι еሯаռէк է ደуጾፔш ጥо ፋփοβ ከпуπоሰ чодриሥθ δеբυ ևж մипዢфε. Нукуጄизу ቢυզ ቺиψупаጿу дриփо τυሱጣբеպጩпը էтвο цθзալե. Иху ղ кахακիсо уሞኄсл ըл сваснуዞеψ θбሆχыдр цևклакω εнը οլаֆοηավէ υкαኚխщ ሖеп атрጷβытв. Аσሊቬеγոзаб таφюρиβочε ዌх ንበрኺτωκоጺ ծеምո չогоդулθ ዛվиψ твጬкенεքፓ. DAuZ. Program postępowania terapeutycznego wobec dziecka upośledzonego w stopniu lekkim z trudnościami w opanowywaniu umiejętności czytania i pisania Metody i programy » Rewalidacja » Program postępowania terapeutycznego wobec dziecka upośledzonego w stopniu lekkim z trudnościami w opanowywaniu umiejętności czytania i pisania Pełna treść artykułu, wraz z dodatkowymi tabelami - do pobrania na dole strony I. Wprowadzenie - idea programu Opracowany program przeznaczony jest dla dziecka z klasy III, które uczęszczało na prowadzone przeze mnie zajęcia korekcyjno-kompensacyjne w roku szkolnym 2000/2001. Dziecko przejawia trudności w uczeniu się czytania i pisania. Niewielu naukowców poświęciło swoją uwagę specyfice trudności w uczeniu się czytania i pisania dzieci upośledzonych w stopniu lekkim. Jest to, jak wiemy umiejętność dostępna większości tych dzieci, opanowują ją jednak zazwyczaj później niż dzieci z normą intelektualną i pokonując dużo większe trudności, a poziom czytania i pisania jaki osiągają najczęściej nie jest tak wysoki jak ich rówieśników ze szkół masowych. Przeprowadzone przez G. Krasowicz - Kupis (1999) badania nad wpływem rozwoju metajęzykowego na poziom czytania dzieci w młodszym wieku szkolnym potwierdzają istotny związek poziomu umysłowego z nabywaniem umiejętności czytania. Autorka podsumowując przeprowadzone badania stwierdza: „Uzyskane rezultaty wskazują, że poziom rozwoju intelektualnego w każdym przypadku jest istotnym predyktorem czytania, niezależnie od etapu nauki oraz od aspektu ocenianej umiejętności”. Trudności w opanowywaniu umiejętności czytania ujawniają się w różnym czasie, z różną siłą i w różnym układzie współzależności. Każde z dzieci z upośledzeniem lekkim tworzy swoisty obraz tego zaburzenia, właściwy tylko dla siebie, co znacznie utrudnia proces diagnozy i terapii. Dzieli je wiele: Wiek metrykalny, Poziom umiejętności szkolnych, Poziom sprawności intelektualnej, Poziom dojrzałości szkolnej, Rodzaj niepowodzeń szkolnych, Charakter reakcji i zachowań. Poziom samooceny. Poziom motywacji. Już w 1976 r. J. Kostrzewski zauważył, że „dzieci upośledzone umysłowo w stopniu lekkim posiadają na ogół niższy poziom rozwoju funkcji percepcyjno - motorycznych w stosunku do tego, na który wskazuje ich globalnie opóźniony rozwój intelektualny”. Spostrzeżenie to potwierdziły badania przeprowadzone przez A. Maurer. Dowiodły one, że „wśród uczniów w młodszym wieku szkolnym upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim jest znaczna grupa dzieci, u których stwierdza się trudności w zakresie opanowania podstawowych umiejętności czytania i pisania, przy czym poziom tych umiejętności w żadnym razie nie wypływa z posiadanego ilorazu inteligencji. W kolejnej pracy [1984] A. Maurerowa stwierdziła zależność pomiędzy trudnościami w opanowaniu czytania i pisania a obniżonym poziomem funkcji percepcyjno - motorycznych”. Trudności dzieci upośledzonych w nauce czytania i pisania mają ten sam charakter, co trudności dzieci dyslektycznych, jednak deficyt poznawczy pogłębia je i utrudnia pokonywanie przeszkód. Możliwości intelektualne Łukasza (upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim) pozwalają wysunąć tezę, że umiejętność czytania i poprawnego pisania jest umiejętnością mu dostępną. Przeprowadzone badania pedagogiczne, obserwacja ucznia oraz zalecenia poradni psychologiczno - pedagogicznej zawarte w orzeczeniu wskazują na znaczące opóźnienia i zaburzenia rozwoju funkcji percepcyjno - motorycznych w stosunku do posiadanych możliwości intelektualnych. Opóźnienia ta dotyczą przede wszystkim percepcji słuchowej w zakresie analizy głoskowej oraz zaburzeń słuchu fonemowego. Opisane zaburzenie wymaga specjalistycznej opieki, intensywnych i długotrwałych ćwiczeń, odrębnych metod nauczania oraz (a może przede wszystkim) zrozumienia, tolerancji i pełnej aprobaty ze strony szkoły, rodziny i całego środowiska. Odpowiednio zorganizowana terapia, zastosowanie trafnych metod i form pracy dostosowanych do rodzaju zaburzenia daje dziecku szanse na wykonywanie czynności dotychczas dla niego nieosiągalnych. W związku ze zróżnicowanymi potrzebami, tworzę dla każdego ucznia program indywidualny. Współczesna pedagogika korekcyjno-kompensacyjna zakłada wielotorowość procesu terapii. Oznacza to, że w pracy z dzieckiem z trudnościami realizuje się równocześnie cele z toru psychodydaktycznego, psychokorekcyjnego, psychotera-peutycznego i ogólnostymulującego. Aspekt psychokorekcyjny - obejmuje działania, których celem jest osiągnięcie sprawności funkcji i procesów psychicznych, zaangażowanych w proces uczenia się. Usprawnianie funkcji zaburzonych odbywa się na materiale nieliterowym, Aspekt psychodydaktyczny - dotyczy kształtowania umiejętności szkolnych, a przede wszystkim czytania, pisania, liczenia. Aspekt psychoterapeutyczny - wiąże się z kształtowaniem postawy świadomego uczestnictwa dziecka w procesie przezwyciężania trudności w uczeniu się. Aspekt ogólnostymulujący - dotyczy wspierania rozwoju funkcji i procesów psychicznych niezaburzonych, aby mogły stanowić płaszczyznę kompensacji zaburzeń. W programie opisałam cele postępowania terapeutycznego, wyznaczone dla Łukasza w toku postępowania diagnostycznego. W dalszej części znajduje się treść programu, łącząca materiał nauczania z celami. W kolejnym rozdziale opisałam procedury osiągania. Ostatnia część poświęcona jest ewaluacji programu. II Cele programu Proces terapii jest procesem długoterminowym, dlatego też cele programów terapeutycznych formułuje się w sposób ogólny. Cele programu są efektem diagnozy wstępnej i wyznaczają kierunek postępowania terapeutycznego. Poniżej prezentuję cele terapeutyczne do pracy z uczniem. Aspekt terapii Cele terapeutyczne psychokorekcyjny Usprawnienie percepcji słuchowej w zakresie słuchu fonematycznego, fonemowego, pamięci słuchowej, Rozwijanie mowy i bogacenie słownictwa, Korygowanie wymowy wyrazów z grupą spółgłoskową zawierającą głoski z szeregu szumiącego, Usprawnianie percepcji wzrokowej w zakresie funkcji, związanych z orientacją przestrzenną, psychodydaktyczny Doskonalenie techniki czytania i pisania według etapów metody sylabowej, Doskonalenie płynnego, wyrazistego czytania Usprawnianie poprawnego zapisu sylab, wyrazów i zdań. Eliminowanie specyficznych błędów w czytaniu i pisaniu. psychoterapeutyczny Kształtowanie postawy świadomego uczestnictwa w procesie przezwyciężania trudności w uczeniu się, Skłanianie ku adekwatnej ocenie swoich możliwości w różnych dziedzinach, wskazywanie mocnych stron jako płaszczyzny osiągania sukcesu, Wdrażanie zaleceń do pracy z dzieckiem zahamowanym ogólnostymulujący Stymulowanie dalszego rozwoju percepcji wzrokowej jako płaszczyzny kompensacji zaburzonych funkcji słuchowych, Rozwijanie myślenia przyczynowo-skutkowego. III Treść programu Treść programu została opracowana w czterech płaszczyznach postępowania terapeutycznego: Postępowanie psychokorekcyjne, Postępowanie psychodydaktyczne, Postępowanie psychoterapeutyczne, Postępowanie ogólnostymulujące. W ramach wymienionych aspektów terapeutycznych powiązano cele, opisane w poprzednim rozdziale z ćwiczeniami, służącymi ich realizacji. IV Procedury osiągania celów Zajęcia korekcyjno-kompensacyjne prowadzone są dwa razy w tygodniu po 45 minut. Odbywają się w gabinecie terapeutycznym, znajdującym się na terenie szkoły. Uczeń realizuje także tygodniową pracę domową pod kierunkiem rodziców, obejmującą głównie trening czytania i pisania, często w formie zabawowej. Rodzice otrzymują instruktaż podczas konsultacji indywidualnych w ramach poradnictwa. Uczestniczyć mogą także w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych. Proces terapii jest dwuetapowy. Dzieli się go na okres wstępny i właściwy. Okres wstępny obejmuje: Obserwację ucznia na tle pracy dydaktyczno-wychowawczej w klasie, Diagnozę wstępną trudności w uczeniu się czytania i pisania, Działania, służące określeniu wydolności środowiska rodzinnego w wspieraniu procesu terapii (analiza rysunku rodziny, wywiad środowiskowy), Zajęcia terapeutyczne typu zabawowego, najczęściej na materiale nieliterowym, Zajęcia relaksacyjno-odprężające, uwalniające z napięć. Okres właściwy obejmuje ćwiczenia z torów psychoterapeutycznego, psychodydaktycznego, psychoterapeutycznego, ogólnostymulującego, zaprezentowane w poprzednim rozdziale. W trakcie jednostki zajęciowej realizowane są ćwiczenia ze wszystkich torów z uwzględnieniem zaleceń, zawartych w płaszczyźnie psychoterapeutycznej. Struktura zajęć jest czteroczęściowa: Organizacja, mobilizacja i wdrażanie dzieci do zajęć, Intensywna, efektywna praca korekcyjno-kompensacyjna, Relaks, odprężenie, uwolnienie z napięć, Podsumowanie i sprawdzenie poziomu efektów terapii. Poniżej zamieszczam przykładowy plan metodyczny jednostki terapeutycznej, przeprowadzonej z uczniem objętym opisywanym programem. V. Ewaluacja programu Podstawą oceny efektów oddziaływań terapeutycznych, wyznaczonych przez program jest zestawienie wyników diagnozy wstępnej z wynikami diagnozy końcowej. W międzyczasie prowadzi się niekiedy diagnozę okresową, która potwierdza trafność doboru metod, technik, systemów ćwiczeń, względnie umożliwia dokonanie modyfikacji w obrębie programu. Ocenie podlegają przede wszystkim umiejętności kluczowe: czytanie, pisanie i mówienie. Kryteria oceny powyższych umiejętności przedstawia poniższa tabela: Umiejętność Aspekt umiejętności Kryteria/wskaźniki czytanie technika Brak identyfikacji - litera-głoska-fonem, Głoskowanie bez syntezy, Głoskowanie z syntezą, Czytanie sylabowe, Technika mieszana z przewagą..., Globalne wyrazowe, Globalne frazowe. Tempo czytania Wskaźnik tempa czytania - stosunek wyrazów czytanych poprawnie do czasu czytania. Normy (średnie wyniki dla grup wiekowych): 7-latki - 13,59 8-latki - 33,65 9-latki - 58,12 Poprawność Stopień poprawności - stosunek liczby wyrazów przeczytanych poprawnie do wyrazów przeczytanych: 7-latki - 0,91 8-latki - 0,92 9-latki - 0,95 Rozumienie czytanego tekstu Poziomy rozumienia tekstu Niezrozumienie tekstu, Brak logicznego wątku, ew. zmyślenia, Zapamiętane tylko szczegóły, Zapamiętane niektóre istotne elementy treści, Zapamiętany istotny sens wraz ze szczegółami. Etap nauki czytania Odnoszę do etapu metody sylabowej w opracowaniu pisanie poprawność Stopień poprawności - stosunek liczby wyrazów napisanych poprawnie do ogólnej liczby napisanych wyrazów. Specyficzne błędy Według katalogu specyficznych błędów. Poziom graficzny Kryteria poprawności graficznej: Struktura liter, Jakość połączeń, Jednolitość pochylenia mówienie Aspekt fonetyczny Zasób dźwięków i sposób realizacji poszczególnych głosek Aspekt leksykalny Zasób słownictwa czynnego. Sprawność językowa Sytuacyjna - umiejętność dostosowania wypowiedzi do sytuacji komunikacyjnej, Społeczna - umiejętność dostosowania wypowiedzi do poziomu i wieku rozmówcy, Pragmatyczna - umiejętność osiągania celu założonego przez nadawcę wypowiedzi. Poziom narracji Poziomy narracji: Wypowiada się pojedynczymi słowami, Wypowiada się prostymi zdaniami, nie wiążąc ich związkiem przyczynowo-skutkowym, Stosuje zdania złożone. Uwzględnia związki przyczynowo-skutkowe, Poszerza pole narracji. Dokonuje analizy tematu, formułuje wnioski, morały. Uwagi o realizacji programu Omawiany program został opracowany w we wrześniu 2000 roku. Praca korekcyjno-kompensacyjna z Łukaszem prowadzona była od początku września 2000 roku. Pierwszy miesiąc zajęć przeznaczony był na diagnozę trudności w uczeniu się. Podczas tego miesiąca: Obserwowałam ucznia podczas zajęć korekcyjno-kompensacyjnych i zintegrowanych, Oceniłam poziom czytania i pisania w oparciu o sprawdziany umiejętności oraz analizę wytworów, Dokonałam oceny sprawności wybranych funkcji systemu percepcyjno-motorycznego, Dokonałam analizy dokumentów: opinii Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej oraz ocen opisowych, Nawiązałam współpracę z rodzicami i dokonałam wstępnej oceny wydolności środowiska rodzinnego we wspieraniu procesu terapii. W wyniku postępowania diagnostycznego wyznaczyłam cele terapeutyczne dla ucznia, ustaliłam stopień zaburzeń systemu percepcyjno - motorycznego oraz potrzeby indywidualne. Dobrałam zestawy ćwiczeń, służące realizacji celów. Określiłam warunki organizacyjne, dotyczące realizacji treści programowych oraz zaplanowałam sposoby oceny ich efektywności. Ocena efektów programu Działania terapeutyczne, przewidziane programem, wdrażane były od września 2000 do czerwca 2001. W czerwcu 2001 przeprowadziłam diagnozę końcową, podsumowującą efekty terapii. W międzyczasie (w styczniu 2001) diagnoza okresowa potwierdziła w znacznej mierze trafność doboru treści programowych. Analizę przyrostu umiejętności czytania prezentuje tabela. Aspekt czytania IX 2000 VI 2001 technika Głoskowanie bez syntezy Sylabowa tempo 0 7,63 poprawność 0 0,86 etap metody sylabowej Sylaba otwarta Wyrazy wielosylabowe - różny typ sylab Wskaźnik tempa czytania - stosunek wyrazów czytanych poprawnie do czasu czytania. Normy (średnie wyniki dla grup wiekowych): 7-latki - 13,59 8-latki - 33,65 9-latki - 58,12 Stopień poprawności - stosunek liczby wyrazów przeczytanych poprawnie do wyrazów przeczytanych: 7-latki - 0,91 8-latki - 0,92 9-latki - 0,95 Analiza wyników, zamieszczonych w tabelce, wskazuje na wzrost umiejętności czytania. Poprawa dotyczy wszystkich aspektów czytania: techniki, tempa, poprawności. Łukasz rozpoczynając program, nie potrafił w ogóle czytać. Obecnie czyta, choć poziom tej umiejętności jest obniżony w stosunku do etapu edukacyjnego, znacznie jednak wyższy od początkowych umiejętności ucznia. W dalszym ciągu ujawniają się błędy w czytaniu, choć ich liczba jest znacznie mniejsza. Podobnie korzystnym przemianom podlega umiejętność pisania, co ilustruje poniższa tabela. Poprawność Poziom graficzny IX 2000 VI 2001 IX 2000 VI 2001 0,15 0,6 Zachowuje właściwy kształt liter, jednolite pochylenie, błędne połączenia Zachowuje właściwy kształt liter, jednolite pochylenie, prawidłowe połączenia Zarówno poprawność pisania, jak i poziom graficzny, wykazują poprawę w porównaniu ze stanem początkowym. Frekwencja błędów, wynikających z zaburzeń percepcji wzrokowej i słuchowej, jest nadal duża, lecz w porównaniu ze stanem z września 2000 roku uległa zmniejszeniu. Trzecia z umiejętności kluczowych - wypowiadanie się także uległa korzystnym przemianom. Poszerzeniu uległ zasób słownictwa, wzrósł poziom narracji. Podsumowanie Pozytywne zmiany, obserwowane u uczestniczącego w programie ucznia, świadczą o trafności działań terapeutycznych, określonych przez analizowany program. W następnym roku szkolnym kontynuowałam działania terapeutyczne, określone w analizowanym programie. Rozszerzeniu uległa płaszczyzna psychodydaktyczna, gdyż przystosowałam ją do przyrostu umiejętności ucznia. Autor: Alina Szukała - Zespół Szkół nr 31 w Bydgoszczy Dorota Kubiak - Szkoła Podstawowa nr 14 w Bydgoszczy Ściągnij pełną treść artykułu, wraz z dodatkowymi tabelami: (33,7 KB) Poniższy program terapii logopedycznej dotyczy pacjenta chorującego na Stwardnienie Rozsiane. Obserwowane u niego zaburzenia mowy mają charakter dyzartryczny, szczególnie dotyczy to cech prozodycznych mowy. Mowa jest lekko skandowana i wybuchowa, intonacja niestabilna, tempo jest zmienne, a wymowa spółgłosek szczególnie w wygłosie nie zawsze poprawna (jego mowa przypomina mowę „pijanego”). Pacjent ma również problemy z przełykaniem pokarmów płynnych, często zachłystuje się nimi i nadrzędnym postępowania terapeutycznego w przypadku opisywanego pacjenta jest nie tyle sama poprawa zrozumiałości jego mowy (ponieważ jak wynika z wywiadu i obserwacji jest on dobrze rozumiany przez otoczenie), co niedopuszczenie do pogorszenia się jej zrozumiałości poprzez kształtowanie wyrazistości wypowiedzi i poprawę wypowiedzi pacjenta od strony prozodycznej. Niezbędna jest w tym celu intensywna terapia w zakresie funkcji oddechowo - fonacyjno – artykulacyjnej mowy. Poprawa tych funkcji wpłynie pozytywnie na zrozumiałość spontanicznych wypowiedzi pacjenta, a ćwiczenia artykulatorów mają za zadanie utrzymać je jak najdłużej w dobrej sprawności i wpłynąć na poprawę funkcję połykania. Spotkania terapeutyczne z pacjentem powinny odbywać się co najmniej raz w tygodniu. Pacjent wyposażony w zestaw ćwiczeń do samodzielnej, codziennej pracy w domu powinien je systematycznie wykonywać. Należy stopniowo wprowadzać niewielką liczbę zadań by ułatwić pacjentowi poprawne ich opanowanie i zachęcić do wykonywania ćwiczeń w domu dokładnie według zaleceń terapeuty. W miarę upływu czasu i opanowania przez pacjenta ćwiczonych umiejętności - będzie on dysponował dużą bazą dobrze mu znanych i poprawnie wykonywanych przez siebie terapii:1. Usprawnianie układu oddechowo – fonacyjnego2. Rozwijanie i podtrzymywanie sprawności motorycznej narządów artykulacyjnych (zarówno ruchy izolowane jak i ruchy naprzemienne)3. Praca nad prozodyczną stroną wypowiedzi (z wykorzystaniem odpowiednio dobranego materiału językowego)4. Poprawa funkcji połykania napojów i pokarmów o zróżnicowanej konsystencji ( w celu zmniejszenia dolegliwości w trakcie spożywania pokarmów płynnych)Aby usprawnić układ oddechowo – fonacyjny pacjenta sporządzono zestaw ćwiczeń oddechowych i fonacyjnych. Oto niektóre z nich:• Ćwiczenie oddechu torem przeponowym w pozycji leżącej i stojącej z kontrolą ruchu brzucha i klatki piersiowej. W pierwszym etapie można połączyć to ćwiczenie ze słuchaniem muzyki relaksacyjnej (w pozycji leżącej), w drugim etapie z wypowiadaniem długo spółgłosek f lub s(w celu kontroli wydechu).• Ćwiczenia oddechowe połączone z ruchami rąk i tułowia (dla pogłębienia oddechu, zwiększenia pojemności płuc i uaktywnienia różnych ich partii).• Ćwiczenie oddechu torem przeponowymi stopniowe wydłużanie wydechu do 5, 10 sekund i dłużej. • Wypowiadanie na jednym wydechu głoski f lub s, później samogłoski a, e lub o tak, aby dźwięk był utrzymany na tym samym poziomie donośności.• Wypowiadanie na jednym wydechu powtarzalnych wyrażeń kilkuwyrazowych (np.: „siała baba mak, nie wiedziała jak, a dziad wiedział(...)”; „jedna wrona bez ogona, druga wrona bez ogona (...)”, „ta mama tam to mama Adama, a tamta mama to mama Tomka”).• Ćwiczenie kontroli siły wydechu z użyciem rekwizytów: „dmuchajki” (piłeczka ma utrzymać się na pewnej wysokości przez kilka sekund ), kartki papieru (kąt wychylenia kartki ma być taki sam przez cały czas dmuchania na nią) , świecy (płomień świecy ma przechylać się i „tańczyć” w podobny sposób przez kilka sekund, nie wolno zdmuchnąć płomienia ani dopuścić aby jego ruch ustał).• Ćwiczenie ekonomicznego zużywania powietrza podczas mówienia np. z wykorzystaniem głoski s – wymawianie głoski s z pauzami co 3 sekundy, tak aby w czasie pauz przerwać wydychanie powietrza. Następnie wymawianie spółgłoski s z około dziesięcioma przerwami.• Wykonanie powyższych ćwiczeń oddechowych z podparciem przeponowym (dla wydłużenia fazy wydechowej).• Przedłużone wymawianie samogłosek ustnych (jak najdłużej bez zmiany wysokości głosu).• Wymawianie tych samogłosek na różne sposoby: długo, krótko, cicho, głośno, wielokrotnie, staccato, legato.• Wymawianie samogłosek ustnych z miękkim nastawieniem, a następnie z miękkim nastawieniem z przerwami.• Wymawianie połączeń samogłosek – np. au z różną intonacją (jak pytanie, twierdzenie, zdziwienie, gniew czy zachwyt).• Wymawianie zdań typu „Ciocia dała Krysi misia” w różny sposób, aby brzmiało jak twierdzenie, pytanie, drwina, zachwyt lub gniew.• Mruczenie przez nos przedłużonej głoski m, a następnie łączenie przedłużonej głoski m z samogłoskami a, e, y, i, o, u w różnych wariantach (nagłos, śródgłos i wygłos). Następnym etapem tego ćwiczenia jest skrócenie długości głoski m a wydłużenie czasu emisji samogłosek.• Wymawianie krótkiego zdania szeptem, półgłosem, głosem pełnym aż do wykrzyknienia.• Czytanie krótkich tekstów szeptem i pełnym z ćwiczeniami oddechowo – fonacyjnymi stworzono listę propozycji usprawniających pracę narządów artykulacyjnych, które powinny być konsekwentnie wprowadzane na każdych zajęciach:Ćwiczenia warg:• Cmokanie, gwizdanie, parskanie.• Ściąganie warg do postaci „dzióbka” i rozciąganie ich w uśmiechu ze złączonymi wargami (ruch naprzemienny).• Uśmiech na przemian lewą i prawą stroną warg.• Przesuwanie warg ściągniętych w dzióbek na przemian raz w prawą raz w lewą stronę.• Nadymanie policzków i utrzymanie w nich powietrza przez kilka sekund.• Zakładanie wargi górnej na dolną i dolnej na górną.• Wymawianie samogłosek ustnych z wyraźnie przesadną artykulacją warg w takiej np. kolejności : a, i, o, e, u, y, a następnie w parach samogłosek o skrajnym układzie warg np.: a-i-a-i, a-u-a-u, i-u-i-u, e-o-e-o, języka:• Kląskanie.• Wysuwanie języka z jamy ustnej na przemian w prawo i w lewo do kącików warg oraz na przemian w górę i w dół za czerwień warg.• Ruchy czubka języka do wałka dziąsłowego i na dół jamy ustnej.• Ruchy grzbietu języka do wałka dziąsłowego i na dół.• Płynne dotykanie czubkiem języka do każdego zęba po kolei (przy szeroko opuszczonej żuchwie).• Wysuwanie płaskiego języka na kształcie „łopaty” z jamy ustnej i utrzymanie go nad dolnymi zębami.• Unoszenie brzegów języka – język w kształcie „nerki”.• Wysuwanie zwężonego języka w kształcie. „grotu” i utrzymanie go nad zębami dolnymi.• Zwężanie i rozszerzanie masy języka – wykonanie ruchu naprzemiennego grot – łopata (ruch powinien być płynny, przy otwartych szeroko ustach).• Wypychanie policzków językiem.• Masowanie językiem podniebienia.• Oblizywanie czubkiem języka wargi zębów.• Wykonywanie złożonych, skoordynowanych ruchów warg i języka jednocześnie np.: przy języku przyklejonym do podniebienia szeroko otwierać i zamykać usta; przy unoszeniu brzegu języka do wałka dziąsłowego opuszczać żuchwę, a przy opuszczaniu języka na dno jamy ustnej podnosić żuchwę aż do złączenia podniebienia miękkiego:• Przenoszenie skrawków papieru przy pomocy słomki.• Kasłanie, ziewanie z językiem wysuniętym na brodę.• Wymawianie sylab, logotomów oraz par wyrazów ze spółgłoskami zwartymi tylnojęzykowymi: ka, ko, ku, akka, okko, ukku, ekke, plik kartek, pstrąg królewski, park tych ćwiczeń jest: - zwiększenie możliwości kontroli zakresu ruchów w obrębie aparatu artykulacyjnego - poprawa koordynacji ruchów naprzemiennych - kształtowanie zdolności do dowolnych zmian tempa ruchów mownych - poprawa wyrazistości wymowy głosek w różnych kontekstach artykulacyjnychWraz z powyższymi ćwiczeniami oddychania, fonacji i artykulacji zastosowano różne działania zmierzające do poprawy funkcji połykania napojów i pokarmów o zróżnicowanej lodu przed jedzeniem i piciem powinno poprawić miejscową wrażliwość i podniesie napięcie mięśniowe okolic łuków podniebienno - językowych. W celu koordynacji ruchowej i wzmocnienia siły mięśniowej stref biorących udział w połykaniu proponuje się pacjentowi trening połykania wg B. Mackiewicza (pozwala to też na świadome prześledzenie ruchów wykonywanych w trakcie czynności połykania). W trakcie każdego spotkania terapeutycznego, jak również samodzielnej pracy pacjenta w domu powinny znaleźć się ćwiczenia prozodii mowy z wykorzystaniem odpowiednio dobranego materiału językowego. Oto kilka propozycji takich ćwiczeń:• Czytanie lub mówienie z pamięci krótkich tekstów w celu ćwiczenia wyrazistego wymawiania samogłosek (ciekawe teksty do takich ćwiczeń zamieszczone są w książce A. Walencik-Topiłko „Głos jako narzędzie”).• Czytanie krótkich tekstów w celu ćwiczenia wyrazistego wymawiania spółgłosek (szczególnie uwzględnić należy te dźwięki, które w spontanicznych wypowiedziach pacjenta bywają zamieniane lub opuszczane lub ich wymowa jest zbyt słabo zaznaczona).• Odczytywanie inscenizacyjne krótkich dialogów.• Kontrolowanie rytmu wypowiedzi przez czytanie rymowanek, wyliczanek (pacjent może powtarzać te teksty w domu czytając je dziecku).• Czytanie zdań z zaznaczonymi przez terapeutę wyrazami, na których należy postawić akcent. (wiele ciekawych przykładów tego typu zdań można znaleźć w książce Toczyska B. „Głośno i wyraźnie”).Celem powyższych ćwiczeń jest: - kontrola rytmu i tempa mówienia - kontrola prawidłowej intonacji i akcentuPrzygotowując powyższy program terapii starano się pamiętać o postępującym charakterze choroby podstawowej pacjenta i możliwości pojawienia się w związku z tym zmian: w nastroju, wydolności wysiłkowej, możliwościach oddechowych i funkcjonowaniu narządów artykulacyjnych co może spowodować konieczność dokonania zmian w postępowaniu terapeutycznym. Bibliografia:1. Mirecka U., Standard postępowania logopedycznego przypadku dyzartrii, 2008, [w:] Logopedia 37, PTL, Lublin2. Lewandowski A. Tarkowski Z., Dyzartria wybrane problemy etiologii, diagnozy i terapii, 1989, Warszawa3. Walencik – Topiłko A., Głos jako narzędzie, 2012, Harmonia, Gdańsk4. Toczyska B., Głośno i wyraźnie, 2007, GWP, Gdańsk5. Mackiewicz B., Odwzorowywanie czynności pokarmowych w ruchach artykulacyjnych [w:] Logopedia 29, Lublin, 20096. Wiskirska – Woźnica B. i in. Rehabilitacja zaburzeń połykania [w:] Wprowadzenie do neurologopedii, red. A. Obrębowski, 2012, Termedia, PoznańPrzygotowała:LogopedaBeata Jacyniuk Szkolenia Jesteś tutaj: HomeSzkolenia Opis Prowadzący: prof. dr hab. Danuta Pluta-Wojciechowska, doktor habilitowany w zakresie językoznawstwa (specjalność logopedyczna), profesor UŚ, Instytut Językoznawstwa Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Śląskiego. Jej główne zainteresowania naukowe dotyczą zaburzeń mowy u dzieci z wadą w obrębie środkowej części twarzoczaszki, z zaburzeniami czynności prymarnych, takich jak np. oddychanie i przyjmowanie pokarmów. Prowadzi badania mowy w dyskursie zaburzonym wykorzystując ujęcie związane z lingwistyką kognitywną. Zajmuje się również patofonetyką związaną w szczególności z zaburzeniami realizacji fonemów warunkowanych konstytucjonalnie i funkcjonalnie, a także teorią i metodyką terapii dyslalii. Opracowała Strategiczną metodę usprawniania realizacji fonemów (SMURF) oraz związaną z nią Fizjologiczną terapię miofunkcjonalną (FTM), która wywodzi się z ortodoncji, a także kompleksową terapię w przypadku zaburzeń mowy u osób z rozszczepem wargi i podniebienia. Godziny zajęć: sobota 09:00-18:00, niedziela 09:00-14:00 (16h dydaktycznych) Grupa docelowa: Logopedzi, zwłaszcza osoby po ukończeniu kursu Strategiczna metoda usprawniania realizacji fonemów w dyslalii obwodowej Koszt szkolenia: 820 zł Cel szkolenia: Zdobycie wiedzy i umiejętności dotyczących diagnozy i terapii logopedycznej osób z rozszczepem wargi i Rozszczep wargi i podniebienia jako zaburzenie wieloukładowe i wielopłaszczyznowe w świetle najnowszych badań logopedycznych. Etiologia, patogeneza i klasyfikacja rozszczepów. Zaburzenia morfologiczne i czynnościowe w przypadku rozszczepu. Czynności prymarne i ich rola w budowaniu biomechanicznej bazy artykulacji. Wielospecjalistyczne leczenie dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia. Cechy dyslalii i alalii rozszczepowej. Podstawy fonetyki „mowy rozszczepowej”. Objawy i przyczyny alalii rozszczepowej. Paradygmat diagnozy logopedycznej dziecka z rozszczepem od urodzenia. Programowanie i prowadzenie terapii zaburzeń mowy u dzieci z rozszczepem. Pomoc rodzicom nienarodzonego dziecka z rozszczepem. Dziecko w pierwszym roku życia: postępowanie logopedyczne z dzieckiem przed, pomiędzy i po operacjach chirurgicznych. Dziecko w wieku poniemowlęcym, przedszkolnym i wczesnoszkolnym: strategiczna metoda usprawniania realizacji fonemów, w tym rozwojowa i terapeutyczna sekwencja terapii głosek, progowe warunki wywoływania głosek, wywoływanie głosek metodą analityczną i syntetyczną; terapia w przypadku nosowania otwartego funkcjonalnego i strukturalnego. Czynniki determinujące wyniki terapii. Rola logopedy w wielospecjalistycznym leczeniu zespołowym dziecka z rozszczepem, ze szczególnym uwzględnieniem współpracy z foniatrą. Adres szkolenia: Warszawa Uczestnicy proszeni są o zabranie ze sobą lusterka (najlepiej stojące). Na każdym szkoleniu Instytutu, wśród uczestników, losujemy NAGRODĘ niespodziankę. W koszty szkolenia wliczone są: materiały oraz zaświadczenia o ukończeniu warsztatów (wydane na podstawie § 18 ust. 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 18 sierpnia 2017 r. w sprawie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych (Dz. U. poz. 1632)), poczęstunek podczas przerw kawowych. Skorzystaj z dofinansowania na szkolenie dla przedsiębiorców i ich pracowników. Sprawdź, czy Twoje województwo posiada środki na szkolenia – – skontaktuj się z operatorem swojego regionu. Skorzystaj z dofinansowania dla firm na realizację szkoleń (jeśli w Twojej firmie zatrudniają min. jedną osobę na umowę o pracę). Dowiedz się więcej – Szczegóły wydarzenia Rezerwacje do:18/07/2021 00:00 Zaczyna się:24/07/2021 09:00 Kończy się:25/07/2021 14:00 Pytania i odpowiedzi Nie można zapisywać innych osób z jednego konta, ponieważ jest to niezgodne z obowiązującym prawem. Zakładając konto, podają Państwo dane osobowe i wyrażają zgodę na ich przetwarzanie, nie można zatem zrobić tego za kogoś. Każdy uczestnik szkolenia jest zobowiązany do założenia konta i wyrażenia zgody na przetwarzanie swoich danych osobiście. W przypadku dokonania rezerwacji za kogoś, taka rezerwacja zostaje automatycznie anulowana. W celu zapisania się na szkolenie należy założyć konto lub zalogować się, a następnie w ogłoszeniu o szkoleniu kliknąć "rezerwuj teraz" postępując wg dalszej instrukcji. Rezerwacja zostaje potwierdzona po dokonaniu wpłaty wymaganej zaliczki. Dane do faktury należy wysłać e-mailem na adres: biuro@ lub wypełnić formularz podczas dokonywania rezerwacji na szkolenie. Z reguły faktury wystawiamy 1 dnia roboczego po szkoleniu (po wykonaniu usługi), jednakże w przypadku, gdy pracodawca wymaga jej wcześniej (np. przed zakończeniem danego roku) prosimy o kontakt e-mailowy z biurem w tej sprawie: biuro@ Tak. Prosimy o przesłanie informacji dotyczących faktury (dane, termin płatności) pod adres e-mailowy z biurem: biuro@ W przypadku rezygnacji z udziału w szkoleniu prosimy o przesłanie takiej informacji pod adres e-mailowy: biuro@ W przypadku rezygnacji ze szkolenia: W terminie do 10 dni kalendarzowych przed planowanym terminem szkolenia przysługuje zwrot całości wpłaconej kwoty, W terminie do 7 dni kalendarzowych przed planowanym terminem szkolenia przysługuje zwrot w wysokości 50% kwoty stanowiącej całość opłaty za szkolenie, W terminie poniżej 4 dni kalendarzowych przed planowanym terminem szkolenia lub w przypadku braku zgłoszenia nieobecności wpłacona kwota nie podlega zwrotowi. Tak, oczywiście. Prosimy wówczas o przesłanie danych do faktury wraz z kwotą dofinansowania pod adres e-mailowy: biuro@ Kod QR jest dodatkowym sposobem do szybkiego dostępu do informacji o szkoleniu. W tym celu należy użyć aplikacji do skanowania kodów QR, wówczas wyświetlą się szczegółowe informacje. Copyright 2022 Wszelkie prawa zastrzeżone. Projekt i realizacja Zapraszamy do udziału w szkoleniu pt. „Pacjent z rozszczepem wargi i/lub podniebienia -wielospecjalistyczna diagnoza i terapia logopedyczna”, które odbędzie się w dn. – w Warszawie. Szkolenie przeznaczone jest dla logopedów, neurologopedów, psychologów, Prowadzący: dr Włodzimierz Piwowar – chirurg dziecięcy ( Klinika Chirurgii Dzieci i Młodzieży, Instytut Matki i Dziecka w Warszawie) mgr Elżbieta Radkowska – neurologopeda ( Pracownia Patofizjologii Mowy, Instytut Matki i Dziecka w Warszawie) Czas trwania: sobota 9:00 – 17:00 niedziela 9:00 – 17:00 Program ramowy: Rozszczep wargi i/lub podniebienia- terminologia, klasyfikacja, etiologia Zaburzenia morfologiczne i czynnościowe towarzyszące rozszczepom Leczenie ortodontyczne w przypadku pacjenta z wadą rozszczepową twarzy Leczenie chirurgiczne : zasady i terminarz operacji przyjęty w Klinice Chirurgii Dzieci i Młodzieży IMiD Współpraca chirurga, logopedy i foniatry w diagnostyce i terapii pacjenta z rozszczepem Wczesna opieka logopedyczna nad pacjentem z wadą rozszczepową Cechy mowy rozszczepowej Elektrostymulacje podniebienia-teoria i praktyka Pacjent z Sekwencją Pierre Robina Podśluzówkowy rozszczep podniebienia- trudności diagnostyczne i terapeutyczne Informacje pod nr tel.: 692 757 547 , 797 199 745 lub mail: cleftdreams@ Koszt : 600,00 zł Organizator: Cleftdreams Sp. z 02-768 Warszawa, ul. Fosa 31, nr rach. bankowego: 03 1050 1025 1000 0090 3106 1360

program terapii logopedycznej dziecka z rozszczepem podniebienia