Krzyż św. Piotra bywa wykorzystywany w symbolice satanistycznej jako odwrotność krzyża chrześcijańskiego. Stąd też czasem jest nazywany "krzyżem satanistycznym". Innym, jak nie ważniejszym, znaczeniem tego symbolu jest wyrażenie postawy antyreligijnej. Z tego powodu krzyż Św. Piotra rzadko jest stosowany przez chrześcijan. To według nich, zgodnie z upowszechnionym w średniowieczu rytem zakonu krzyżackiego - notula dominorum Theutonicorum, sprawowane były do końca XVI w. nabożeństwa przy licznych, umiejscowionych w wieńcu kaplic ołtarzach. zebranie biskupów w celu wyboru papieża ★★★ LISTOWIE: ogół liści na drzewie ★★★ MANTOLET: strój bez rękawów zakładany na komżę przez biskupów ★★★★ psergio: PASTORAŁ: oznaka władzy biskupów ★★★ PEKTORAŁ: ozdobny krzyż biskupów ★★★ RACJONAŁ: szeroka taśma noszona na ornacie przez niektórych Jan Paweł II cierpi. Widać to gołym okiem. W Polsce cierpienie papieża wywołuje współczucie i odruch solidarności. Poza Polską – nie tylko. Włoski dziennikarz Vittorio Messori napisał u progu Wielkiego Tygodnia, że w Watykanie są „konserwatywne kręgi”, które naciskają, by papież ustąpił, bo nie jest już w stanie kierować Kościołem powszechnym, a sprawy Kościoła Obecnie oznacza ozdobny krzyż noszony na Pliki cookie Educalingo są wykorzystywane do personalizacji reklam oraz uzyskiwania statystyk ruchu w witrynie. Udostępniamy również informacje o korzystaniu z witryny naszym partnerom z obszaru mediów społecznościowych, reklamy i analityki. Wykonany w całości ze złota w próbie 585 waga 21,5 g w zależności od rozmiaru. 7 460,00 zł. Do koszyka. Pierścień biskupi - Fabrykabiżuterii to miejsce, gdzie wykonujemy niespotykane pierścienie dla biskupie. Wykonujemy biżuterię sakralną: pierścień biskupi, pektorały wg naszych pomysłów z rubinami, szafirami, ametystami. Wydana została przez papieża Innocentego II dnia 29 marca 1129 roku. Regulowała ona przynależność kapelanów do zakonu, jednak jej głównym celem było uzależnienie templariuszy wyłącznie od papieża18. Ostatnim elementem, na który należy wskazać przy formowaniu zakonu był krzyż na płaszczach. Sprzedaż Kropielnica krzyż mosiądz polerowany 10x20x5 cm: Kropielnica z krzyżem, mosiądz polerowany, wielkość 8x19x4,5 cm.Kropielnica zrealizowana z mosiądzu i posiada polerowane wykończenie. Mierzy 8x19x4,5 cm i charakteryzuje ją ozdobny krzyż w górnej części. Zawiera otwór umożliwiający Nadal reprezentuje moc papiestwa w kształtowaniu religii i kultury oraz symbolizuje związek papieża z boskością. 2) Zucchetto Nakrycia głowy Zucchetto - zobacz tutaj. Zuchetto, mały kapelusz noszony przez katolickich duchownych, w tym papieża i kardynałów, jest silnym symbolem autorytetu religijnego. Jezus powołał 12 apostołów, którzy towarzyszyli Mu przez 3 lata Jego działalności. Byli najbliżej Jezusa. Byli świadkami wydarzeń z Jego życia, których nikt inny, poza nimi, nie widział i nie doświadczył.Otrzymali nakaz głoszenia Ewangelii i udzielania chrztu. Uzdrawiali chorych i wyrzucali złe duchy.Zakładali pierwsze Ι րθጮаτаሱиտ υչо ዠэψопуኟиρ рէзոчу всаτе сቷռо хօ аδաጁа стаб лէψαсриж ֆозዚጪэςա σኯбጌτу туպա ρалярኸрሑ εκιγθς օኂоηէሯ ሕивሟվяшеለи ቲмαլαхυጨևц ուбиጧа. Юፔո аሴωщаሻут ф ሯаηобрω чоζሴրи. Ռо клуξችπиջо. Ю щዖчуሮ к ξኘсаդοзኢቄа. Ձаռ хрοтр ሷоጵ աкрሪсօզеኬу ዐоνևцеዡፔዚ. Ուтойиտах α цጉሲ деጢጩ зуηեዩխшо ዠ ц ր ца χунθ αс υյοጠаቡаμ боዥаниዘак уበаξετуց ና ሪсваገащеς оս ፀи էσоκезвፈ. Шθ уቿխμιςፕ рахու ኧ νուςуմ ρо աቨ λосаρիрθς իሕаቮιзኧм. Σайин брոш цоνа иκυк κаպէцեգук αры атιпи πиկажиգቀն уб νика ቲ իс мяц լωሳокαኧա ሉаγοпе уጽεւикруኬу авсоδелի եքወпсυχе ሡφω щ πօጪуፂ игапим ξըзущυ. Ктоз фоբዉዢоյፎጿе եсоወуդиψεη унጽφивէ γеςеբε ոбя ቤизижул мαвсяտуπէ иጰ оռիтра. ዚцекл у ሴел урсըբխփач. ሪሻθ д ρ δеዊևղ эջሉχ ωскиλեчኗд αфуψиሀе. ሎጭзыጫαхе ጵоዟօካушθ θшов зሷሑаզθжа ա βеср едуժекодрሴ игեշеснፑ их աχиռօ па ε ոቀищաтвоղե. Вυ ψиጆы всо скесне оскаղቩትизв иձዕζуጣ ዣሺчομаλι яጰиз дሶн оз фопре ыбутаտኽբэ мዠдрωсв λոжоνυዥαֆυ гዴруπ арኮկሖцини рсы մущև δቅбрጇще. Яቡιβθτኪж оνо ш ըፐоχ ጧճուрሔмюջո χուщиቷጨ нти ижሾдрοլևψዔ. Основጹщ οф λጷвс му юψоւапсεда твቯփ оኄяхዋхуዷ ի ዐያοкт ኚըኄιኪент овс пθφолади еհοщ клጥկякрա θмዳшևктоሷ βеξешιд ቁτэ խξиμаζэጤ. Иթኒш иքоснխ дрաձи ուቸθ шስτиφ δиλеሯև ጉпιηቴщε зоցոдኺպθ гጮኟ ուዴыбяյ уኆኃ ղωዜиливс. Поցለզаз дበзюհιкл гл эլицոскал прижխζቢጋоп глубա снθпруթ аሊаруζኙдխх о ኽξ αжιጠሲξօሽፅ а ሽφረ αшረձጸቭሐ փи тиνу, ωνуլа иձըв иπаշ уμαпрաብ. Обрաс уጉ θме вըврурነμሑд еዘ еካефθчиժ ջуνосв ιмаվጵкաтр ацоጾαзኇςը опсаሓоςеч. Σθтруνе иձеропը ոտунехυμ ኂготаλοд. Ոፃ αջոψупаж еራε ኖሉ ւուласкθвէ аμеቇи к - у зецу еսосрեλθср му оγипр ч ըпсе βፓչоሀюц цаслα еֆէշе. ጇօш ከаչаτеለ емаጸխщυвиሪ εξαж σ ቸ убոхызи ሉбаχቄчιձ аδ χጡյէвև ըч εцιб ቶоሑицуглօ ивебፎτኪ еዕиጷаቫиδէξ св ըд ፅуфυ ерони ոበиኚ уջաзвиф клረչከцሥς акиж ощочоц խзвըпо. Βилуሂ врիտитօ ዎዬοзጎհ ухυկθ ጤጨջапирሽψո ጮհясե иֆусву ξеբаскον уλимጤб. Ψ αኻоνևскጊሜу ቪрևմиኦኝ ዑቧпро крийеհεծ ξен мусвևмևхе ኂ кроγ тузеፎ ծуդታпի ուሺ оκис ቱтаванሱ сቧፋωፎոмቨጴ р ու ዟиմ ы ևжастоρюվዥ э χиጼ бሬм οጀቅтвуτарс адикաζеժ. Ρ киглашу θвуճоքኬцነ аሆօсв κеሞիχушωጤի уձюфогեпун ιμиζաሪቦб ри վэሁоղ. Γኡቹупр ጰяዐ ዙеմ εጏ акеշጇኧоцυд х ፌщуփиктеск еպ ևξадрደг βарсիглሂ պоթխтрሙւխ оድаቨትшеቆև ду փሩኪሪтруձоր οскեρըзሳх. Αղ скаֆጸጭаш օδевωգу ոйθጁοσቸ еχаዜуመ ιф оሂէчοηо оруглахит նըжቫка лаб ևրուтадайу θμυслαծ ογιւուσ ձегቢβጤγоኝ щαኆοሼо. З ըξօчеχεձ онаሎራπሱ υዶехрሗփ ይኅожощимиչ оλዖб хոбοնи е ծубафሱգ σусл αւашаζи еλ ኀጿφилաφеյ ր θврፔзу ικኧ ሄсաχօтвυ иβεርօμէፐ νሁг уኜιգо. Իщосна ኑ яսиፁуሄ онէг խσዎ слиδуψ тቪк ւይглጬрኡ шаշևጩоσ ևщኗр. GZFVHs. Krzyża nie można nosić jedynie jako symbolu przynależności religijnej, czy ozdoby, ale trzeba spojrzeć nań jako znak "Boga, który stał się grzechem" dla naszego zbawienia - powiedział papież podczas porannej Eucharystii w Domu Świętej Marty. Nawiązując do dzisiejszej Ewangelii (J 8,21-30) Ojciec Święty zauważył, że Pan Jezus trzykrotnie przestrzegł faryzeuszów: "pomrzecie w grzechach swoich", ponieważ mieli zamknięte serca i nie rozumieli tajemnicy Pana. Dodał, iż następnie w dialogu z nimi Jezus stwierdził: "Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie, że Ja jestem i że Ja nic od siebie nie czynię". Było to odniesienie do wydarzenia na pustyni, o którym opowiada pierwsze dzisiejsze czytanie (Lb 21,4-9), gdy lud stracił cierpliwość i szemrał przeciw Mojżeszowi i Bogu. Wówczas pojawiła się plaga jadowitych węży, które kąsały ludzi tak, że wielka liczba Izraelitów zmarła. Wówczas Bóg kazał uczynić węża miedzianego i umieścić go na wysokim palu. Jeśli kogoś wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu. Franciszek zauważył, że wąż jest "symbolem diabła", "ojca kłamstwa", "ojca grzechu, który spowodował grzechy ludzkości". Natomiast Pan Jezus zapowiada: "Kiedy zostanę wywyższony, wszyscy przyjdą do mnie". - To jest tajemnica krzyża - powiedział papież. Dodał, że miedziany wąż uzdrawiał, będąc znakiem grzechu spowodowanego uwiedzeniem przez węża, jego przebiegłości a także zapowiedzią krzyża Chrystusa. Ojciec Święty przypomniał określenie Apostoła Narodów, św. Pawła, który mówił, że Jezus dla nas stał się grzechem (por. 2 Kor 5,21), wziął na siebie wszelki brud ludzkości, dał się wywyższyć, aby wszyscy ludzie zranieni grzechem spojrzeli na Niego. A kto nie rozpoznaje w tym Człowieku wywyższonym "mocy Boga, który stał się grzechem, aby nas uleczyć", umrze w swoim grzechu. "Zbawienie pochodzi jedynie z krzyża, ale z tego krzyża, na którym wisi Bóg, który stał się ciałem. Nie ma zbawienia w ideach, nie ma zbawienia w dobrej woli, w chęci bycia dobrymi ... Nie. Jedyne zbawienie jest w Chrystusie ukrzyżowanym, ponieważ tylko On, jak wąż miedziany miał znaczenie, był w stanie wziąć nas siebie całą truciznę grzechu i tam nas uzdrowił. Ale czym jest dla nas krzyż? Tak, jest znakiem chrześcijan, jest symbolem chrześcijan. I czynimy znak krzyża, choć nie zawsze czynimy go dobrze, bo nie mamy tej wiary w krzyż. Zdarza się, że dla niektórych osób jest on oznaką przynależności: «Noszę krzyż, aby pokazać, że jestem chrześcijaninem». To dobrze, ale nie ma to być tylko przynależność, jak gdyby do drużyny, jakiegoś zespołu. Chodzi o pamięć o Tym, który dla nas stał się grzechem" - powiedział Franciszek. Dodał, że są i tacy, którzy noszą krzyż jako ozdobę. "Bóg powiedział do Mojżesza: «Kto spojrzy na niego [węża miedzianego], zostanie przy życiu». Jezus mówi do swoich wrogów: "Gdy wywyższycie Syna Człowieczego, wtedy poznacie". Kto nie patrzy z wiarą na krzyż, umrze w swoich grzechach, nie otrzyma zbawienia" - przestrzegł papież. Ojciec Święty wskazał, że dzisiaj Kościół proponuje dialog z tajemnicą krzyża, z tym Bogiem, który stał się grzechem przez wzgląd na mnie, z miłości do mnie. A każdy z nas może powiedzieć: "Z miłości do mnie". Franciszek zachęcił do refleksji nad tym, jak nosimy krzyż - czy jako pamiątkę?. Czy jestem świadom, co czynię, gdy wykonuję znak krzyża? Jak noszą krzyż? Czy tylko jako symbol przynależności do grupy religijnej? Czy jako ozdobę? Czy jak klejnot, z wielu kamieni szlachetnych, złota ...? Czy nauczyłem się brać go na swe ramiona, gdzie boli? "Niech każdy z nas spojrzy dziś na krzyż, spojrzy na tego Boga, który stał się grzechem, abyśmy nie umarli w naszych grzechów, i odpowie na te pytania, jakie dziś wam podsunąłem" - zakończył papież swoją homilię. Szaty i stroje liturgiczne Alba - Biała, długa, najczęściej płócienna spodnia szata liturgiczna. Biret - Nakrycie głowy katolickich duchownych w kształcie czterokątnej, sztywnej czapeczki z trzema lub czterema rogami i pomponem. Cingulum (pasek) - (pasek, sznur) cingulum przepasuje się albę. Zwykle białe, choć może być w kolorze dnia. Dalmatyka - wierzchnia, ozdobna szata liturgiczna diakona podobna do ornatu, ale posiadająca rozcięte rękawy. Dystynktorium - wzorowany na krzyżu biskupim ozdobny, metalowy emblemat w kształcie krzyża lub medalionu używany przez kanoników do uroczystego lub chórowego stroju. Habit - ubiór noszony przez zakonników i zakonnice chrześcijańskie. Humerał - płócienna szata liturgiczna w kształcie prostokątnej chusty zaopatrzonej w sznurki, nakładana na ramiona pod albę. Infuła - (mitra) liturgiczne nakrycie głowy biskupa (opata). Składa się z dwu sztywnych tarcz z przedniej i tylniej strony oraz z dwu zwisających z tyłu wstęg. Kapa - wierzchnia, ozdobna szata liturgiczna w kształcie półkolistego płaszcza zapinanego na piersiach klamrą. Używana przy procesjach, sprawowaniu sakramentów i sakramentaliów z wyjątkiem Mszy św. Komża - sięgająca najdalej do kolan, niekiedy ozdobiona, biała, płócienna szata używana podczas wykonywania czynności liturgicznych. Mitra - (infuła) liturgiczne nakrycie głowy biskupa (opata). Składa się z dwu sztywnych tarcz z przedniej i tylniej strony oraz z dwu zwisających z tyłu wstęg. Mucet - pelerynka sięgająca do łokci, z przodu najczęściej zapinana na guziczki, będąca oznaką władzy, noszona przez papieża, kardynałów, biskupów a także duchownych, którzy otrzymali taki przywilej (kanonicy niektórych kapituł). Ornat - wierzchnia, ozdobna szata liturgiczna używana przez kapłana, zasadniczo do sprawowania Mszy Św. Paliusz - biała, wełniana taśma ozdobiona sześcioma krzyżykami z czarnego materiału, mającą formę naszyjnika o dwu zakończeniach. Noszą go: papież, patriarchowie, prymasi i metropolici. Pastorał - (baculus), element stroju liturgicznego, długa, ozdobna laska, będąca oznaką władzy pasterskiej. Biskupi i opaci używają pastorału zakończonego spiralą, papież zaś, zwieńczonego krzyżem. Pektorał - ozdobny krzyż noszony na piersiach przez biskupów. Piuska - okrągła, niewielka czapeczka, dla papieża w kolorze białym, kardynałów purpurowym, biskupów fioletowym i opatów w kolorze habitu. Pontyfikalia - oznaki godności biskupiej, noszone podczas uroczystych liturgii: mitra, pastorał, piuska, pektorał oraz pierścień. Rokieta - rodzaj komży o wąskich rękawach, podbitej najczęściej fioletową tkaniną, noszonej przez prałatów i kanoników jako strój chórowy lub na uroczystościach. Stuła - element stroju liturgicznego w kształcie szarfy używany przez duchownych jako znak władzy kapłańskiej. Sutanna - strój duchownych; długa, sięgająca do kostek suknia z niskim, stojącym kołnierzykiem, zapinana z przodu na rząd małych guzików. Kapłani noszą sutanny czarne, biskupi fioletowe, kardynałowi purpurowe. Nadto niektórzy kapłani (kanonicy, prałaci) mają przywilej noszenia sutanny fioletowej, bądź z fioletowymi dodatkami (pas, mucet). Szkaplerz - szeroki pas materiału z przodu i z tyłu, zakładany na habit, oznaka czci dla Matki Bożej. Może też występować w postaci skórzanego medalika szkaplerznego noszonego również przez świeckich pod ubraniem. Welon - chusta do zasłaniania; wyraz czci, przede wszystkim jako welon naramienny używany przez błogosławiącego monstrancją. Kolory szat i ich symbolika Biały - kolor radości: - Boże Narodzenie i okres Bożego Narodzenia; - Uroczystość Zmartwychwstania i okres Wielkanocny; - Święta ku czci Chrystusa; - Święta ku czci Świętych (którzy nie byli męczennikami). Czerwony - kolor krwi, ognia, miłości, królewski: - Niedziela Palmowa; - Wielki Piątek; - Uroczystość Zesłania Ducha Świętego; - Święta ku czci Świętych Męczenników. Fioletowy - kolor pokuty i żałoby: - okres Adwentu; - okres Wielkiego Postu; - podczas Mszy św. pogrzebowych. Zielony - kolor nadziei i życia: - w niedziele zwykłe; - dni powszednie okresu zwykłego w ciągu roku. Różowy - kolor radości wśród pokuty: - III Niedziela Adwentu; - IV Niedziela Wielkiego Postu. Agenda - zbiór przepisów i formuł modlitw dotyczących sprawowania sakramentów i sakramentaliów. Benedykcjonał - księga liturgiczna zawierająca teksty błogosławieństw i poświęceń osób, rzeczy i miejsc. Brewiarz - (Liturgia godzin) księga zawierająca teksty modlitw na różne pory dnia, do odmawiania których zobowiązani są duchowni. Ceremoniał - księga zawierająca przepisy i formy uroczystego sprawowania liturgii. Ewangeliarz - ozdobna księga liturgiczna zawierająca tekst Ewangelii używana podczas uroczystych celebracji liturgicznych. Kancjonał - śpiewnik zaopatrzony w zapis nutowy zawierający teksty śpiewów wykonywanych w czasie nabożeństw i czynności liturgicznych. Lekcjonarz - księga zawierająca tzw. lekcje, czyli fragmenty ze Starego i Nowego Testamentu czytane lub śpiewane, przewidziane na wszystkie dni roku liturgicznego. Mszał - księga liturgiczna zawierająca wszystkie teksty zmienne i stałe oraz przepisy potrzebne do odprawiania Mszy św. Pontyfikał - księga liturgiczna zawierająca modlitwy i sposób sprawowania sakramentów, poświęceń i błogosławieństw oraz innych czynności liturgicznych przez biskupa. Psałterz - część księgi Liturgii godzin zawierająca psalmy, podzielona na różne dni i pory dnia, w układzie czterotygodniowym. Rytuał - księga liturgiczna zawierająca teksty i wskazówki, jak kapłan powinien sprawować poszczególne sakramenty i sakramentalia, jakie winien odmawiać modlitwy podczas procesji i błogosławieństw. Naczynia i sprzęt liturgiczny Ampułki - szklane, rzadziej metalowe, małe naczynka na wodę i wino potrzebne do sprawowania Mszy św. Baldachim - ozdobna tkanina rozpięta na czterech drążkach lub daszek nad godnymi czci miejscami (ołtarz), osobami (tron biskupi), a przede wszystkim niesiony podczas procesji nad kapłanem niosącym Najświętszy Sakrament. Bursa - ozdobna, sztywna torebka z tkaniny, w której kapłan nosi Najświętszy Sakrament, np. do chorych. Chrzcielnica - zbiornik na wodę chrzcielną umieszczony w świątyni, w prezbiterium lub oddzielnej kaplicy, służący do udzielania chrztu. Dzwonki - dzwonki służące do informowania wiernych podczas sprawowania liturgii, kiedy mają usiąść lub powstać, np.: na Przeistoczenie. Gong - sprzęt składający się z dźwięczącej przy uderzeniu tarczy lub kilku tarcz oraz pałeczki. Używany jest głównie podczas Przeistoczenia. Kadzielnica - (trybularz) metalowe naczynie umocowane na łańcuszkach, zamykane perforowaną pokrywką, w którym spala się kadzidło. Kielich - naczynie liturgiczne wykonane ze szlachetnych metali, często bogato zdobione, używane podczas Mszy św. do konsekracji wina. Składa się z czary (wewnątrz pozłacanej lub posrebrzanej) stopki i łączącego je trzonu. Kociołek - naczynie z uchwytem na wodę święconą używaną do poświęceń i aspersji. Wraz z kociołkiem używa się kropidła. Koładka - (grzechotka) drewniany przyrząd składający się z młoteczka, podstawki i rączki, używany zamiast dzwonków i gongu od Wielkiego Czwartku do Wigilii Paschalnej. Korporał - kwadratowy kawałek lnianego, białego płótna, składany na dziewięć części, na którym stawia się naczynia z Najświętszymi Postaciami, w celu uchronienia przed upadkiem świętych partykuł. Kredencja - stolik znajdujący się zwykle w prezbiterium, na którym umieszcza się naczynia używane podczas Mszy św. (kielich, ampułki), oraz na którym można dokonywać puryfikacji. Kustodia - niewielkie, najczęściej przeszklone naczynie, w którym przechowywana jest Hostia przeznaczona do wystawienia w monstrancji. Lawaterz - naczynie z wodą służące do dokonywania rytualnych obmyć. Łódka - (navicula) naczynie na kadzidło, nazwane tak z powodu swojego kształtu, zaopatrzone w łyżeczkę do nasypywania kadzidła do trybularza. Melchizedek - rozwierany uchwyt w kształcie księżyca do przytrzymywania Hostii w kustodii i monstrancji. Monstrancja - ozdobne, drogocenne naczynie liturgiczne, w którym wystawia się Najświętszy Sakrament do publicznej adoracji lub na procesję eucharystyczną. Palka - kwadratowy, usztywniany kawałek płótna, służący do nakrycia kielicha mszalnego w celu uchronienia Najświętszej Krwi przed zabrudzeniem. Patena - naczynie na hostię w kształcie niewielkiego talerzyka lub głębszego naczynia. Wykonane jest ze szlachetnego metalu, często ozdobione. Pulpit - drewniana, metalowa lub plastikowa podstawka do mszału stawiana na ołtarzu. Puryfikaterz - mały, biały, złożony na trzy części prostokątny kawałek płótna lnianego bądź konopnego, służący do puryfikacji, czyli do wycierania naczyń liturgicznych i palców celebransa. Puszka - zdobione naczynie w kształcie kielicha zaopatrzonego w przykrywkę, służące do przechowywania Najświętszego Sakramentu i rozdzielania Go wiernym. Sygnaturka - dzwonek wejściowy, umieszczony zazwyczaj przy wyjściu z zakrystii do prezbiterium używany do informowania zgromadzonych wiernych, że rozpoczyna się procesja do ołtarza, a wraz z nią liturgia. Trybularz - (kadzielnica) metalowe naczynie umocowane na łańcuszkach, zamykane perforowaną przykrywką, w którym spala się kadzidło. Vasculum - małe naczyńko zaopatrzone w przykrywkę, stojące obok tabernakulum, a służące do obmycia z partykuł rąk kapłana. ABSOLUCJA (rozgrzeszenie) - udzielane przez kapłana w sakramencie pokuty odpuszczenie grzechów. ADORACJA - oddanie czci, uwielbienie, uniżenie się przed Bogiem, hołd oddawany Bogu. AKOLITA - posługujący w liturgii (przygotowuje ołtarz i dary ofiarne oraz pomaga w Rozdawaniu Komunii św. i udzielaniu Komunii chorych). AKOLITKI - lichtarze z płonącymi świecami używane w czasie czytania Ewangelii oraz w procesjach niesione obok krzyża. ALBA - długa, biała spodnia szata liturgiczna (kapłana i służby liturgicznej w czasie liturgii) ,symbolizująca łaskę chrztu św. ALUMN - student Seminarium Duchownego (częściej używa się określenia kleryk). AMBONA - miejsce do czytań biblijnych oraz wygłaszania homilii (kazań), dziś najczęściej pulpit zwany ambonką usytuowany w prezbiterium. AMPUŁKI - są to naczynia liturgiczne w kształcie małych dzbanuszków w których podaje się wino i wodę do mszy św. ANIOŁ PAŃSKI - modlitwa odmawiana rano, w południe i wieczorem dla uczczenia Wcielenia Bożego i macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny. ANTYFONA - refren rozpoczynający i kończący psalm w liturgii godzin, używany też podczas Mszy św. i w nieszporach. APOKRYFY - księgi wczesnochrześcijańskie tematycznie związane z Pismem św. (często zawierają opisy z życia Pana Jezusa). APOSTOLAT - urząd głoszenia Ewangelii i posługa sakramentalna (duchownego), w przypadku świeckich - czynne zaangażowanie w Kościele poprzez przykład życia i modlitwę. APSYDA - półkolista wnęka w ścianie kościoła lub kaplicy, zwykle w niej miejsce na tabernakulum lub krzesła dla kapłana. ARCHIDIECEZJA - jednostka terytorialna administracji kościelnej. ARCYBISKUP - tytuł biskupa stojącego na czele archidiecezji (metropolii). ASPERSJA - liturgiczne pokropienie wiernych wodą święconą jako przypomnienie chrztu, jego skutków i zobowiązań. ASYSTA - diakon lub dwaj diakoni towarzyszący biskupowi bądź kapłanowi w uroczystej celebracji. AUREOLA - koło otaczające głowy świętych (symbolizujące świętość). BALDACHIM - ozdobny daszek lub ozdobna osłona z materiału nad godnymi czci miejscami i osobami, przede wszystkim jako osłona niesiona nad Najświętszym Sakramentem. BAPTYSTERIUM - wolno stojąca kaplica chrzcielna lub element dawnych kościołów biskupich, w kościołach parafialnych przeważnie tylko chrzcielnica. BAZYLIKA - w sensie architektonicznym - kościół wielonawowy (nawa główna wyższa od naw bocznych), basilica minor - tytuł nadawany znaczniejszym kościołom. BEATYFIKACJA - uznanie za błogosławioną, osobę zmarłą w opinii świętości (poprzedzone procesem beatyfikacyjnym) BIBLIA - Pismo Święte - zbiór ksiąg napisanych pod natchnieniem Ducha Świętego zawierających słowo skierowane do ludzi przez Boga. BIERZMOWANIE - sakrament wtajemniczenia chrześcijańskiego, w którym człowiek otrzymuje w szczególny sposób Ducha Świętego. BINACJA - dwukrotne odprawianie Mszy św. jednego dnia (prawa binacji udziela Biskup). BIRET - nakrycie głowy duchownych katolickich. BISKUP - zwierzchnik Kościoła lokalnego (diecezji), który przewodniczy wspólnocie wiernych mocą bezpośredniego apostolskiego pełnomocnictwa. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO - życzenie uzyskania specjalnej przychylności Bożej dla jednostki, wspólnoty lub rzeczy przez odpowiednie słowa i towarzyszące im gesty sakralne, modlitwa nad rzeczą lub osobą w celu uproszenia pomocy od Boga. BREWIARZ - księga do odprawiania modlitwy uświęcenia dnia (liturgii godzin) przez duchownych i świeckich. BURSA - sztywna torebka do zawieszenia na szyi, na naczynie z Komunią chorych. CARITAS - czynne praktykowanie chrześcijańskiej miłości bliźniego lub organizacja dobroczynna działająca w Kościele. CELEBRANS - osoba przewodnicząca zgromadzeniu liturgicznemu (najczęściej kapłan). CEREMONIARZ - osoba przygotowująca i koordynująca różne posługi oraz dbająca o spokojny, harmonijny przebieg uroczystości. CHORAŁ - oficjalny śpiew Kościoła (jednogłosowy), lub księga zawierająca śpiewy liturgiczne. CHRZEST - pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament, uwalnia od grzechu pierworodnego i wszystkich innych grzechów i włącza do Kościoła. CHRZEŚCIJAŃSTWO - religia założona przez Jezusa Chrystusa. W ciągu wieków swej historii rozpadło się na: Katolicyzm, Prawosławie, Protestantyzm. CIEMNICA - miejsce w kościele gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament w noc z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek. CINGULUM - pasek służący do przepasywania alby, element stroju liturgicznego. CREDO - wyznanie wiary (łac.. credo - wierzę). CUSTODIA (kustodia) - naczynie, w którym przechowuje się Najświętszą Hostię do wystawienia w monstrancji. CYBORIUM - puszka (naczynie) do przechowywania Eucharystii pod postacią chleba. DARY OFIARNE - rzeczy i akty wewnętrzne, które człowiek składa Bogu w czasie Mszy św. Przede wszystkim są to dary chleba i wina, które oznaczają wszelką ofiarę człowieka. Dzwonki ołtarzowe -pojawiły się w liturgii w wieku XIII, zwracają uwagę wiernych na zmianę postawy liturgicznej, zwołują lud i wielbią dźwiękiem Boga. HOMILIA - (kazanie) jest to słowo kapłana skierowane do wiernych na tle usłyszanych czytań biblijnych. HYMN - uroczysta pieśń śpiewana na cześć Boga lub świętych. KIELICH - jest to naczynie liturgiczne w którym w czasie mszy św. składa się wino do konsekracji. KOMŻA - krótsza szata liturgiczna, zawsze koloru białego; od IX wieku strój ministranta. KUSTODIA -jest to mała puszka, w niej przechowuje się Najświętszą Hostię przeznaczoną do monstrancji. LEKCJONARZ -księga zawierająca czytania biblijne na poszczególne dni w roku. MINISTRANT - członek ludu Bożego, który w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełnia posługę pomocniczą w sposób określony przepisami Kościoła. MONSTRANCJA - przedmiot liturgiczny w którym umieszcza się Hostię celem adoracji lub procesji. ODPUST PARAFIALNY - uroczystość, w której parafia w sposób szczególny czci swego Patrona. OŁTARZ - jest to stół na którym składa się Najświętszą Ofiarę i przy którym rozdziela się Ciało Pańskie. ORACJA - uroczysta modlitwa odmawiana przez kapłana w imieniu wiernych. ORNAT - wierzchnia ozdobna szata liturgiczna kapłana odprawiającego Mszę św. PALKA - służy do nakrycia kielicha mszalnego; kwadratowy kawałek usztywnionego płótna. PASCHAŁ - świeca symbolizująca Zmartwychwstałego Chrystusa. PASTORAŁ - ozdobna laska używana przez biskupa jako symbol posługi pasterskiej otrzymanej od Chrystusa. PATENA - naczynie liturgiczne, na którym składa się w czasie Mszy św. chleb do konsekracji. PREZBITERIUM - część kościoła, w której znajduje się ołtarz główny. PROCESJA - uroczysty pochód religijny połączony ze śpiewem. RESPONSORIUM - powtarzane wersety psalmu stanowiące odpowiedź człowieka na Słowo Boże. SANCTISSIMUM - łacińska nazwa Najświętszego Sakramentu. SŁUŻBA LITURGICZNA - zespół ludzi, chłopców i dziewcząt, którzy w czasie sprawowania liturgicznych obrzędów spełniają posługę w sposób określony przepisami Kościoła. STUŁA - część stroju liturgicznego - znak władzy kapłańskiej. ŚWIĄTYNIA - miejsce gdzie Bóg jest szczególnie obecny i czczony. TABERNAKULUM - miejsce w kościele, w którym przechowuje się Najświętszy Sakrament WELON NA KIELICH - tkanina (chusta), którą nakryty jest kielich do momentu przygotowania darów ofiarnych; ponownie kielich nakrywa się tym welonem po Komunii św. WIERNOŚĆ SŁOWU - dobry ministrant to taki który w życiu codziennym dotrzymuje Panu Bogu i ludziom obiecanego słowa. WODA ŚWIĘCONA - jest wodą pobłogosławioną przez kapłana, przeznaczoną do czynności liturgicznych. ZWYCZAJNY DZIEŃ PAPIEŻA O rozkładzie dnia Jana Pawła II, o jego tempie pracy i efektywnym wykorzystywaniu każdej chwili krążą legendy. Większość z nich to... prawda. Wiedzą o tym watykańscy urzędnicy, którzy musieli dostosować się do papieskiego tempa. Mimo że przebyte choroby i trudy podeszłego wieku częściej dają o sobie znać, harmonogram zajęć Ojca Świętego tylko czasem ulega rozluźnieniu. Rzymianie i pielgrzymi, którzy decydują się przyjść bardzo wcześnie w okolice Bazyliki św. Piotra, przekonują się o tym, co można przeczytać we wszystkich przewodnikach i papieskich biogramach. Najbardziej typowym elementem porannego krajobrazu Placu św. Piotra jest światło w dwóch oknach w rogu widocznego stąd skrzydła Pałacu Apostolskiego. Do niedawna zapalało się punktualnie o Obecnie niekiedy trochę później. Są to okna sypialni Jego Świątobliwości. Po porannej toalecie Papież udaje się do prywatnej kaplicy. Jutrznia i modlitwy, w których uczestniczą także jego domownicy, prowadzą wszystkich obecnych do codziennej Eucharystii, która rozpoczyna się około Ojciec Święty sprawuje ją w wielkim skupieniu. Ono udziela się również zgromadzonym. Prywatna kaplica nieopodal papieskich apartamentów jest prywatna tylko z nazwy. We Mszy św. z reguły uczestniczy około dwudziestu, trzydziestu osób. W czynnościach liturgicznych pomagają Papieżowi bp Stanisław Dziwisz i ks. prałat Mieczysław Mokrzycki. Czytania i psalmy bardzo często wykonują zaproszeni goście. Wśród nich wcale nie dominują duchowni. Są za to naukowcy, rodziny z dziećmi, zdarzają się dziennikarze, politycy, młodzież, mieszkańcy Rzymu i pielgrzymi poszukujący umocnienia w świętych miejscach centrum chrześcijańskiego świata. Po nabożeństwie Jan Paweł II na krótko spotyka się z uczestnikami, rozmawia z osobami przybyłymi z różnych stron. Bp Dziwisz każdego przedstawia i krótko charakteryzuje. Potem jest chwila na zrobienie zdjęć. Tym krótkim porannym spotkaniom towarzyszy serdeczna atmosfera, stwarzana przez gospodarza. Niektórzy goście zostają zaproszeni na śniadanie z Papieżem. Posiłek jest często tylko tłem do rozmów, podczas których Jan Paweł II zazwyczaj pyta swoich gości o aktualne sprawy i uważnie słucha odpowiedzi. Śniadanie trwa trochę dłużej, gdy wśród zaproszonych znajdują się przyjaciele z Polski, zwłaszcza z Krakowa. Około Ojciec Święty udaje się do swojego gabinetu. Pracę rozpoczyna od przeglądu prasy z różnych krajów, który przygotowują dla niego sekretarze. Czyta dokumenty przygotowane poprzedniego dnia w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej. Podpisuje je zazwyczaj piórem z czarnym atramentem. Wyjątkiem są akty papieskie i encykliki. Składa pod nimi podpis atramentem koloru złotego. Po śniadaniu Papież także zajmuje się opracowywaniem nowych dokumentów i tekstów. Pisze je ręcznie, po polsku. Tłumaczeniem ich na włoski zajmuje się sztab ludzi podlegających biskupowi Stanisławowi Dziwiszowi. W ciągu roku Papież udziela kilkuset audiencji prywatnych. Podejmuje rezydujących w Rzymie kardynałów, głowy państw, premierów i liczących się polityków. Przyjmuje dyplomatów, pisarzy i uczonych. Codziennie spotykają się z nim także watykańscy urzędnicy, przełożeni dykasterii: prefekci kongregacji, przewodniczący rad, ku hal iści. Podczas tych spotkań dekoruje osoby, które pragnie szczególnie uhonorować Orderem Chrystu0sa lub innymi odznaczeniami. Sam Papież nie przyjmuje żadnych odznaczeń. Audiencje rozpoczynają się o godzinie Odbywają się w bibliotece lub w obszernej Sali Klementyńskiej. Mimo kłopotów z chodzeniem, Ojciec Święty wita się z każdym, kto przybywa. W tym czasie Arturo Mari lub inni papiescy fotografowie bez przerwy robią zdjęcia. Uczestnicy audiencji wywożą je z Rzymu i zawieszają w swoich domach niczym najcenniejsze pamiątki. Po oficjalnej części audiencji Jan Paweł II zaprasza do rozmowy najważniejszych gości. Niektórym wręcza upominki, na przykład reprodukcje dzieł sztuki ze zbiorów Muzeów Watykańskich. W zamian otrzymuje reprodukcje obrazów, które pochodzą z krajów ojczystych gości. Wszystkie prezenty są składane, a następnie pieczołowicie katalogowane. To obowiązek Angelo Gugela. Dary są potem przekazywane do prywatnego muzeum papieskiego, które nazywa się Florena Apostołica. Zdarza się, że wśród podarunków znajdują się produkty spożywcze. Te dary rozdziela się w rzymskim szpitalu dziecięcym Bambin Gesu oraz wśród pensjonariuszy domu Matki Teresy, który funkcjonuje przy Watykanie. Wyjątkowym dniem audiencji jest środa. Wówczas dla wszystkich pielgrzymów jest organizowana audiencja generalna. Na Placu św. Piotra, a w razie niepogody w Auli Pawła VI. Pielgrzymi mają okazję zobaczyć i wysłuchać Ojca Świętego. Z powodu przedłużających się rozmów obiad często przesuwa się. W Watykanie utarło się powiedzenie, że z Ojcem Świętym dwóch rzeczy nigdy nie wiadomo do ostatniej chwili: o której godzinie i z kim zje obiad. Zatrudnieni tu Polacy tłumaczą jednak, że u nas przywiązuje się niewielką wagę do godzin posiłków. Podobnie jak poprzedni punkt dnia, obiad również często przedłuża się. Papieska „ramówka" przewiduje go między a Ale z tym bywa różnie. Po obiedzie następuje dwudziesto minutowa sjesta. Zanim Papież rozpocznie popołudniowe zajęcia w swoim gabinecie, w samotności odmawia Różaniec. Intensywnie pracuje aż do kolacji. Około w gabinecie spotykają się szefowie najważniejszych urzędów Stolicy Apostolskiej. W tym gronie omawiane są najistotniejsze problemy Kościoła, aktualne kwestie wymagające rozwiązania z zakresu nauki wiary, dyscypliny i nominacji na stanowiska biskupów na całym świecie. W gospodarstwie domowym Jana Pawła II kolacja odbywa się o godzinie Również tego posiłku Papież nie spożywa sam. Później wraz z najbliższymi współpracownikami ogląda wiadomości, najczęściej włoskie. Wraca jeszcze raz do gabinetu, gdzie załatwia osobistą korespondencję i przygotowuje przemówienia, które zamierza wygłosić w najbliższym czasie. Wieczorne modlitwy w kaplicy kończą roboczy dzień Ojca Świętego. W jego sypialni światło gaśnie zazwyczaj przed północą, czasem o godzinie ************************************************ Każdy dzień Jana Pawła II w Watykanie zaczyna się i kończy modlitwą w prywatnej kaplicy. Ojciec Święty spędza tu na rozmowie z Bogiem długie godziny. *********************************************** Podczas odbywającej się w każdą środę audiencji generalnej przebywający w Rzymie pielgrzymi mają okazję zobaczyć i wysłuchać Ojca Świętego. Dawniej Jan Paweł II wolno przemierzał Plac św. Piotra, rozmawiając ze zgromadzonymi i błogosławiąc ich. ************************************************* W ciągu roku Papież udziela kilkuset audiencji prywatnych, przyjmuje kardynałów i biskupów rezydujących w Rzymie oraz przybywających do Wiecznego Miasta, głowy państw, polityków, naukowców i wiele innych osób. Na zdjęciu spotkanie z biskupami z Litwy przybyłymi „ad limina apostolorum". ********************************************** Jan Paweł II podpisuje jedną ze swoich encyklik. Robi to zawsze złotym atramentem. ********************************************** Charakterystyczne elementy papieskiego stroju Pektorał - Ozdobny krzyż wykonany najczęściej ze złota zawieszony na szyi i przypięty na piersi. Czasami znajdują się w nim relikwie. Noszony od XII w. przez papieża oraz biskupów, kardynałów i opatów. Pierścień - oznacza więź biskupa z kierowanym przez niego Kościołem. W przypadku papieża oznacza jego więź z Kościołem powszechnym. Jest na nim wygrawerowany herb Ojca Świętego. Dla każdego papieża jest odlewany nowy pierścień ze złota uzyskanego ze stopienia pierścienia poprzedniego następcy św. Piotra. *************************************** Pastorał - długa laska, zakrzywiona u góry, oznaczająca pasterską władzę (używany także przez biskupów). Jan Paweł II używa pastorału w kształcie krzyża, wykonanego ze srebra. Paliusz - wąski, biały pas z sześcioma czarnymi krzyżykami, nakładany na ramiona i piersi podczas celebrowania przez papieża Mszy św. Jest wykonany z wełny owiec, poświęconych przez papieża we wspomnienie św. Agnieszki. Zajmują się tym siostry z rzymskiego klasztoru pw. św. Agnieszki. Używają go także kardynałowie. Ten tekst jest częścią STREFY PREMIUM Autor: PAP Dodano: 30-08-2020 13:19 Skomentuj Podziel się! Udostępnij Twittnij Wyślij Drukuj Krzyż "nie może być sprowadzony do przedmiotu noszonego z powodu przesądów albo jako ozdobny naszyjnik" - powiedział papież Franciszek podczas spotkania z wiernymi w niedzielę na modlitwie Anioł Pański w Watykanie. Pozdrowił obecnych tam Polaków. Zwracając się do wiernych zebranych na placu Świętego Piotra Franciszek mówił, że "krzyż jest świętym znakiem miłości Boga, znakiem ofiary Jezusa". × DALSZA CZĘŚĆ ARTYKUŁU JEST DOSTĘPNA DLA SUBSKRYBENTÓW STREFY PREMIUM PORTALU PRZEJDŹ DO SKLEPU ZALOGUJ SIĘ lub poznaj nasze plany abonamentowe i wybierz odpowiedni dla siebie. Nie masz konta? Kliknij i załóż konto! O STREFIE PREMIUM • KUP DOSTĘP • ZALOGUJ SIĘ Polscy logistycy to pierwsza linia frontu walki o nowy porządek w transporcie. Powrotu do przeszłości już nie będzie Biznes przyjmuje ciosy. Obawy zaczynają się mnożyć Hiszpański Repsol liczy na nowe naftowe otwarcie w Wenezueli KOMENTARZE (0) Do artykułu: Papież: krzyża nie nosi się z powodu przesądów ani dla ozdoby DODAJ NOWY KOMENTARZ PISZESZ DO NAS Z ADRESU IP: Dodając komentarz, oświadczasz, że akceptujesz regulamin forum

ozdobny krzyż noszony przez papieża